
De naam van God in het Hebreeuws is verbonden aan het idee van tijd. YeHoVaH is in de basis het werkwoord ZIJN in het verleden, heden en toekomende tijd samen. De naam “Ik ben die Ik ben” uit de brandende braambos episode (Exodus 3) zegt eigenlijk “Ik zal zijn die Ik zal zijn.”
Maar zelfs dat is niet helemaal waar naar de Bijbelse syntaxis. In feite is er geen strikt verleden, heden en toekomstige tijd in de gewone, moderne betekenis van de term. Het werkwoord vormt soms een overlap en verandert plaatsen volgen de context.
Zelfs een betrekkelijk beginnende student bijbels Hebreeuws weet dat als de letter “vav” is achter elkaar toegevoegd aan een werkwoord, het werkwoord kan veranderen van de toekomst naar het verleden, of van het verleden naar de toekomst.
Zelfs dat is over vereenvoudigd. In bepaalde zin volgt de Bijbelse tekst het thema van de verhaallijn, en veranderen de werkwoorden hun tijd – voor, na, tijdens, voortdurend, voltooid, verbaal zelfstandig naamwoord, verbaal bijvoeglijk naamwoord – zoals het te maken heeft met het hoofd thema.
De naam YHVH houdt in dat God de Eeuwige is, niet afhankelijk of onderworpen aan tijd limitaties. God is de eerste oorzaak. God is de schepper. Hij is onafhankelijk. Al het andere is afhankelijk. Hij is absoluut. Al het andere is relatief.
En dat is inclusief tijd. Tijd is flexibel voor Gods doelen en tegenwoordigheid. Tijd is onderworpen aan Hem, relatief voor Hem, afhankelijk van Hem. Tijd is een geschapen systeem of werktuig binnen de schepping van God. God kan tijden veranderen en tijdstippen. (Daniel 2:21)
God is sterker dan tijd. De arm van een sterke man kan een boog spannen om er een pijl in te plaatsen, zo kan de Heer de tijd buigen om te voldoen aan Zijn plan. Zoals een grote planeet het gebied van de zwaartekracht erom heen kan buigen, zo buigt de aanwezigheid van YHVH tijd en ruimte om Hem heen.
Hoewel dit te mystiek en zelfs irrationeel klinkt, is het in overeenstemming met de relativiteitstheorie van Einstein. Tijd en materie zijn rekbaar en veranderen naar de snelheid van licht. Licht is de enige absolute, en het is het fysieke equivalent van de tegenwoordigheid van God. Moderne astrofysica komt overeen met Bijbelse metafysica.
Als een mens binnen normale natuurlijke parameters leeft is hij onderworpen aan de beperkingen van tijd en ruimte. Hoewel, als er een tussenkomst van God is, of als de persoon zich verplaatst naar het rijk van de geest, kunnen die beperkingen overwonnen worden.
Mozes zei dat een dag voor God is als duizend jaar en duizend jaar als een dag (Psalm 90). Op het moment dat het universum ontstond zou er zoveel massa en energie en snelheid en licht geweest zijn dat het meten van tijd totaal verschillend zou zijn.
(Dit kan de schijnbare tegenstelling over de tijd van de schepping verklaren. De tijd van Genesis betekende niets tot de uitvinding van de fysica van Einstein. Nu kan het argument over “jonge aarde – oude aarde” opgelost worden door de verklaring van de relativiteit van tijd.)
Als de profeten “in de Geest” waren, stapten ze buiten de beperkingen van de natuurlijke tijd. Ze zagen de toekomst in het heden; ze ervoeren tijd door Gods onbeperkte kracht buiten natuurlijke restricties.
In het boek Openbaring was Johannes “in de Geest” (Openbaring 1:10). In die tijd zag en ervoer hij gebeurtenissen van een hemels perspectief. In die omstandigheid was er niet veel verschil tussen verleden, toekomst en heden. In de natuurlijke wereld is er beperking; in de geest niet.
Voor de opstanding zei Yeshua dat Hijzelf de tijden van Gods plan niet wist. (Markus 13:32); terwijl Hij na de opstanding zei dat Zijn discipelen het niet wisten (Handelingen 1:7).
Yeshua zei dat Hij “spoedig” komt (Openbaring 22:20). In Gods eeuwige timing is het als een fractie van een seconde. Voor ons is de tijd onbekend.
Er zijn twee woorden voor tijd in het Hebreeuws en twee in het Grieks. זמן z’man in het Hebreeuws en chronos in het Grieks geven de vastgestelde tijd weer, uren en data. עת ‘et in het Hebreeuws en kairos in het Grieks geven de tijd voor een gebeurtenis die gaat komen in het “nu” moment.
Het feit dat tijd relatief is als het vergeleken wordt met de absolute aard van God is een heel significant principe. Je vindt het is veel geschriften, Bijbelse grammatica, moderne natuurkunde, de naam van YHVH, en de ervaring van de profeten.
Waarom noem ik dit allemaal?
We komen in de eindtijd waarover door de Profeten gesproken wordt. Zoals Johannes iets meemaakte buiten de tijds beperking, zo moeten wij begrijpen hoe de Geest van God sterker is dan tijdsbeperkingen.
Wie heeft dat gevoel niet gehad van “we hebben niet genoeg tijd”? Roosterdruk kan frustratie meebrengen, hulpeloosheid en wanhoop. Toch helpt de kracht van God ons om geen slaven van ons programma te zijn. Onze tijden zijn in de hand van God (Psalm 31:16).
We hebben geloof nodig niet onderworpen te worden aan tijddruk van de wereld, maar leven in de vrijheid van de Geest. God kan onze schema’s oprekken, veranderen, verkorten en regelen. Denk er eens aan dat de zon stilstond voor Jozua (Jozua 10:12) en terugging voor Hizkia (Jesaja 38:8).
Ieder moment kan doordrenkt worden door de tegenwoordigheid van God; er kan iets gebeuren dat eeuwig gewicht en belang heeft. De tijd zal om ons heen buigen als we wandelen in gehoorzaamheid aan de Heilige Geest. Wat onmogelijk is bij mensen is mogelijk bij God. (Mattheüs 19:26)
Het kan lijken dat een ogenblik eeuwig duurt. En wat een “eeuwigheid” schijnt kan in een moment plaatsvinden. Laten we wandelen met God in Zijn dimensie van tijd; en laten we God uitnodigen om met ons te wandelen in onze ervaring van tijd.