Comfortabel Bloeien in Onze Grond

Tents of Mercy Network of Congregations and Humanitarian Aid

Krayot, Israel

“Want wij durven ons niet te rekenen onder, of te vergelijken met sommigen die zichzelf aanbevelen; maar door zichzelf af te meten aan zichzelf, en zichzelf te vergelijken met zichzelf, zijn zij bepaald niet verstandig.” (II Korinthe 10:12)

In de droge weken na Pasen verschenen er plotseling kaarsrechte stokrozen over het landschap van Israël, recht naar de hemel uit de rotsachtige grond, soms zo hoog als een mens. Als spontane boeketten, zijn groepen fel roze bloesem geschikt langs de lengte van de smalle steel. Stokrozen zijn verrassend elegante bloemen voor het ruwe terrein waarop ze groeien.

Op de top van de lange steel van de bloem groeit een schizocarpe “moeder” peul, waarin zaadpeulen zitten die aan het einde van het groeiseizoen opdrogen. De droge zaadjes worden verspreid door de hete wind of de late zomer en vangen dan water in de winterregen voor het volgende voorjaar.

De afgelopen jaren is deze oorspronkelijk Mediterraanse wildbloeier ook met opzet gezaaid langs hoofdwegen en bijwegen in Noord Israël. Een organisch “gras-wortel” landschap als dit is een van mijn favoriete dingen in Israël. Wat landschap betreft zijn er mensen die de voorkeur geven aan het keurig aangelegde, terwijl anderen meer houden van een wildere, meer natuurlijke stijl. Beide kunnen heel aantrekkelijk zijn, maar in dit geval geef ik de voorkeur aan de wilde bloemen. Nadenkend over het landschap, is het kiezen voor planten die van nature in het plaatselijke klimaat en grond gedijen, geweldig.

Vergeleken met de keurige indruk van aangelegde bloembedden, zijn wilde bloemen zo onverwacht

en verrassend mooi, opkomend in willekeur en vaak op niet ideale plekken. Zoals de Stokroos bloeien zij waar zij terecht komen.

Deze opvallende roze schoonheden zijn zo veel groter dan de planten eromheen – een heel contrast met de vele kleine wilde bloemen, die je bijna niet opmerkt omdat ze helemaal niet groot zijn. Mensen kunnen ook zo zijn. Sommigen zie je staan en sommigen niet. Toch is ieder persoon wonderbaar gemaakt. God heeft ieder van ons geweven in der moederschoot. Hij plantte ieder van ons in unieke door God gemaakte grond van ons.

De Val van II Korinthe 10:12

Mensen zijn altijd bezig geweest met zichzelf vergelijken met anderen. De eerste moord in de geschiedenis vond plaats omdat een man zich vergeleek met zijn broeder en niet gelukkig was met de vergelijking. Vandaag worstelt onze samenleving met dezelfde plaag van juxtapositie. We voelen ons vaak geroepen ons te vergelijken met degenen om ons heen. Toch, zoals iedere bloem zijn unieke eigenschappen en omgevingsbehoeften heeft, hebben wij die ook.

Deze tijd moedigt de aanwezigheid van de social media een cultuur van zelfwaardering door de spiegel van de reactie en posts van anderen aan. Hoewel, de waarheid is dat wij alleen in staat zijn te schijnen in onze door God gegeven schoonheid op de plek waar we geplant zijn.

Onze levensomstandigheden, het gezin waarin we geboren zijn, ons lichaam, onze huidskleur vormen allemaal de grond waar we vrucht dragen. Uiteindelijk beslissen we of we wel of niet vrucht dragen waar we geplant zijn.

Social media raakt meer dan we waarnemen van onszelf; het voedt onze keuzes van onze gemeenschap en voorkeuren. Met live vertoonde diensten en online bronnen door één klik, kan je geestelijke voeding op afstand verkregen worden van een groot aantal geestelijke gezinnen. Terwijl nieuw en verschillend geestelijk voedsel van tijd tot tijd gezond en verkwikkend kan zijn, kan het vergelijken van geestelijke gemeenschappen destructief zijn – ons halen, letterlijk of van binnen, uit onze door God gegeven grond.

De moderne samenleving, en misschien onze menselijke natuur, moedigt ons aan het beste te zoeken, problemen op te sporen en onderkennen met als doel ze te verbeteren en over het algemeen te gaan voor de hoogste gemeenschappelijk noemer. Dit geldt voor het voedsel dat we eten, de partner die we kiezen, de levensomstandigheden die we arrangeren voor onszelf en ga zo maar door.

Het probleem met vergelijken is dat het het vermogen heeft onze wortels te vergiftigen terwijl het toxische ontevredenheid brengt voor onze allianties.

Daarentegen roept God ons op te zorgen voor een omgeving, een “grond”, waar ieder van ons de beste “versie” kan worden van onszelf, bloeiend, zoals Hij bedoeld heeft. In plaats van onszelf te vergelijken met anderen, moeten we onze omgeving proberen te verrijken, zodat iedere briljante “bloem” de ander aanvult.

“…de Heere zal u voortdurend leiden, Hij zal uw ziel in dorre streken verzadigen, uw beenderen kracht geven;

u zult zijn als een bevloeide tuin, als een bron waarvan het water nooit ontbreekt.

En wie uit u voortkomen, zullen de verwoeste plaatsen van weleer herbouwen; de fundamenten, van generatie op generatie verwoest, zult u herstellen.” (Jesaja 58:11-12)