top of page

Eer aan het Zuid Libanese leger

Writer's picture: Asher IntraterAsher Intrater


Op 4 juli, 2021, hebben de Minister van Defensie Gantz en de Chef van de IDF Kochavi een gedenkplaats opgericht voor het Zuid Libanese Leger in Noord Israël. De politieke geschiedenis van Libanon is ongelofelijk gecompliceerd en het is heel moeilijk om rechtstreekse geestelijke conclusies te trekken. Hoewel, hier komt een kleine opsomming van de achtergrond:


Tot de jaren 1970 was Libanon een ongewone natie in het Midden-Oosten. Het was Arabisch en had toch veel Europese cultuur (goed en slecht), voornamelijk door de Franse invloed. Beirut werd zelfs het “Parijs van het Midden-Oosten” genoemd.


In 1969 tekende de Libanese regering “Het Verdrag van Cairo”, dat de Palestijnse PLO toestemming gaf het Libanese gebied te gebruiken om te vechten tegen Israël vanuit Zuid Libanon. Er was veel onenigheid tussen de verschillende etnische groepen in Libanon over het besluit van Cairo. Veel partijen begonnen te vechten voor onafhankelijkheid.


De grootste partij bestond voornamelijk uit Maronitische Christenen, Falangisten genoemd, onder leiding van Pierre Gemayel. Zijn zoon, Bashir Gemayel verenigde de verschillende Maronitische landmacht groepen tot een nieuwe partij, de Lebanese Forces genoemd (de grootste Christelijke politieke partij in Libanon vandaag). Ze vochten tegen de PLO, het Syrische leger en de Libanese Moslimpartijen die aan de kant van de Palestijnen stonden, gesteund door de hele Arabische wereld, inclusief de Golfstaten.


De PLO en enkele Libanese Moslim landmacht troepen vuurden schoten af op Israël, wat als gevolg had dat Israël Libanon binnenviel in juni 1982 in de Operatie Vrede voor Galilea, die ontaardde in de eerste Libanese Oorlog. Minister President Begin en Minister van Defensie Sharon hadden een ontmoeting met de Falangisten en stelden een bondgenootschap met hen voor. De Zuid Libanese Brigade, onder leiding van generaal Saad Haddad, brak met het leiderschap van de leger generaal en kondigde een bondgenootschap met Israël aan. Zij vochten aan hun kant en werden gefinancierd door de regering van Israël.


In augustus 1982, werd Bashir Gemayel gekozen tot President van Libanon. In september werd hij gedood door een bom van een terrorist van de Syrische Sociale Nationalisten Partij, toen hij een speech hield in een centrum van de Falangisten partij in Beirut.

Als antwoord op deze moord trokken de Falangisten het Palestijnse vluchtelingenkamp Sabra en Shatilla binnen en vermoordden de bewoners. Israël kreeg de schuld van deze tragedie omdat Ariel Sharon en eenheden van het Israëlische leger er vlakbij waren en niets deden om het te stoppen.


Amin Gemayel werd President, waarmee hij Bashir verving. Hun militie werd het officiële Zuid Libanese Leger. Het SLA bestond uit 70% Maronitische Christenen, 20% Druzen, 10% Moslims. Bitter gevecht ging door door Libanon en Israël steunde de SLA steeds meer.

Ook moet hier vermeld worden dat het Shiitische Ayatolla regime in Iran begon in 1979. Ze begonnen met het gebruiken van hun nationale bronnen, vooral geld van de olie verkoop, om het Islam extremisme in het hele Midden Oosten te promoten. Het grootste project was misschien wel het steunen van Hezbollah, de Islamitische extreme Shiiten Partij in Libanon, die ook begon in 1982.


In al dat multi-etnische gevecht, inclusief de Sunni Moslims, Palestijnen, Syriërs, Maronieten, Druzen enz. werd Hezbollah steeds sterker. In 1986, aan het eind van de Eerste Libanese Oorlog, trokken het Israëlische leger en het Zuid Libanese Leger zich terug naar de bufferzone tot de Rivier de Litany in Zuid Libanon. IFD en SLA bleven partners.

In het jaar 2000 besloot Minister President Ehud Barak van Israël alle Israëlische troepen uit Libanon terug te trekken. Men was bang dat dit ertoe zou leiden dat de Maronitische Christenen afgeslacht zouden worden door Hezbollah. In die tijd kregen 6000 SLA en gezinsleden toestemming Israël binnen te komen. Hezbollah nam de rest van Zuid Libanon over.


Beetje bij beetje zijn deze Zuid Libanezen geïntegreerd in de samenleving van Israël, maar wel met veel lijden en problemen. Hun gedenktekens en ereplaats binnen Israël waren lang achterhaald.


Om zich te verzekeren van zijn macht over Libanon benoemde Hezbollah corrupte politici met als overeenstemming dat Hezbollah hun corruptie zou dekken; en deze politici zouden de aanwezigheid van Hezbollah als militaire macht als legaal accepteren. Na twee decennia van dominantie van Hezbollah schijnt Libanon helemaal in te storten. Sommigen noemen dit de ergste economische crisis in deze moderne geschiedenis.


Bidt alstublieft voor dit geliefde land. Ze hebben veel geleden. We houden van Libanon en wensen het vrede toe, voorspoed en bovenal een echte opwekking. We bidden ook voor een vernieuwd partnerschap tussen Israël en Libanon als in de dagen van Salomo in I Koningen 5, voor de aanbidding en glorie van God.

bottom of page