Het Gezicht van de Islam in het Midden-Oosten Verandert

Tikkun Global

Jerusalem, Israel

De huidige oorlog tussen Israël en Iran is het Midden-Oosten aan het veranderen; het zou ook het gezicht van de Islam kunnen veranderen.

De militaire spanningen in het Midden-Oosten hebben veel meer met religieuze leerstellingen te maken dan de meeste mensen beseffen.

Een van de belangrijkste religieuze aspecten is het verschil tussen soennitische en sjiitische Islam. De geboorte van de Islam kan worden gezien als een reactie op het jodendom en het christendom, maar de soennitisch-sjiitische verdeeldheid is een interne aangelegenheid binnen de Islam zelf.

Hoewel er veel kleinere stromingen zijn binnen de Islam, zijn de twee belangrijkste richtingen het soennisme en het sjiisme. De splitsing begon na de dood van Mohammed in het jaar 632. Aangezien Mohammed geen overlevende mannelijke kinderen had, was het onduidelijk wie zijn opvolger moest zijn.

Een groep, de sjiieten, geloofde dat omdat Mohammed door God was uitgekozen, zijn opvolger een bloedverwant moest zijn. Zijn dochter Fatima trouwde met Mohammeds neef, Ali bin Abi Talib. De groep die Ali volgde, werd bekend als de Shi’at Ali (“Partij van Ali”). Daarom is erfopvolging via familie belangrijk voor sjiieten.

De andere groep vroege moslims zijn de soennieten. Het grootste deel van 's werelds moslims zijn soenniet, inclusief de meeste Arabische leiders in het Midden-Oosten. Bijvoorbeeld: de Hasjemitische koninklijke familie van koning Abdullah II van Jordanië is soennitisch en traceert haar afstamming rechtstreeks naar Mohammed; beiden behoren tot de Banu Hashim clan van de Quraysh stam.

Soennitische moslims geloven dat opvolging gebaseerd moet zijn op bekwaamheid en verdienste. Aangezien afstamming van Mohammed minder belangrijk is, zijn soennieten niet gebonden aan bloedverwantschap. Zij kozen Abu Bakr, Mohammeds beste vriend en schoonvader, als opvolger na zijn dood, in plaats van Mohammeds schoonzoon Ali. De volgelingen van Abu Bakr werden de soennitische tak van de Islam.

Het meningsverschil over Mohammeds opvolger is een kernpunt in de Islamitische geschiedenis en de wortel van de soennitisch-sjiitische verdeeldheid; zij zijn tot op de dag van vandaag in voortdurend conflict.

Sinds de 16e eeuw, na eeuwen verbonden te zijn geweest met het soennisme, is Iran overwegend sjiitisch geworden en is vandaag de dag de grootste sjiitische natie ter wereld. (Iraniërs zijn geen Arabieren of Semieten; Iraniërs zijn etnisch Perzisch en spreken een Indo-Europese taal: Farsi.)

Een ander verschil tussen de twee belangrijkste Islamitische stromingen betreft de Mahdi (“de Geleide”). Zowel soennieten als sjiieten geloven in de Mahdi, de grote eindtijdfiguur van de Islam. Hij is een soort Christus- of Messiasfiguur. (Opnieuw zien we een reactie op joodse en christelijke overtuigingen.) De Mahdi zou de leider van de toekomstige Islamitische wereld worden.

Soennieten geloven dat de Mahdi nog moet komen en binnenkort geboren zal worden; zijn identiteit is onbekend.

Sjiieten geloven dat hij al gekomen is en dat zijn identiteit bekend is. Hij is de 12e Imam, Mohammed bin al-Hasan al-Mahdi (geboren in 868), of kortweg Imam Mahdi. Imam Mahdi is niet gestorven, maar verborgen door Allah tot Allah hem terugstuurt naar de aarde om universele vrede, gerechtigheid en wereldwijde Islamitische heerschappij te brengen.

De sjiitische Mahdi zal door Allah geopenbaard worden om tussenbeide te komen in een wereldwijde oorlog. Hij zal overwinnen en beginnen te heersen op aarde. Yeshua zal terugkeren tijdens de regering van de Mahdi en diens gezag erkennen. Yeshua zal zich achter de Mahdi scharen in gebed in Al-Quds (“De Heilige”, d.w.z. Jeruzalem), waarmee islam en christendom worden verenigd.

Daarom kan de sjiitische wereld geen compromissen sluiten aangaande oorlog en Jeruzalem. Hun extremisme op deze twee punten is fundamentele religieuze leer die op geen enkele manier gewijzigd kan worden.

De eschatologische en Christologische overtuigingen over de Mahdi onder de sjiitische moslims vereist van hen om heel Israël te overwinnen en tegelijkertijd alle Joden te doden. Het idee van een eerlijk vredesverdrag is vreemd en uitheems, tegenstrijdig en zelfs godslasterlijk voor het sjiitische wereldbeeld.

De soennitische wereld is meer gericht op Mekka. Hun visie op de komst van de Mahdi laat enige ruimte voor discussie: zal het vreedzaam zijn of gewelddadig? De soennitische Mahdi zal wereldvrede brengen in een islamitisch "Umma" (“Natie”)-rijk.

Er bestaan extreme jihadistische opvattingen onder zowel soennieten als sjiieten. Sommige van de meest moordlustige jihadisten waren soennieten, zoals: de Moslimbroederschap, Taliban, ISIS, Al-Qaeda, Hamas, enzovoort.

Ondanks dat Hamas van oorsprong soennitisch is, wordt het al jaren gesteund en gefinancierd door de sjiitische theocratie van Iran en is het dus trouw aan Iran. Bovendien staat Iran in de gunst van sommige Arabische gemeenschappen in Libanon, Syrië en Irak doordat het hen verdedigende tegen het geweld van ISIS tussen 2014 en 2019.

De aanvallen op Israël in de afgelopen twintig jaar zijn primair gefinancierd, aangezet en bewapend door het sjiitische Iraanse regime. En het is bezig met het ontwikkelen van een kernwapen. Daarom ziet Israël Iran als het “hoofd van de octopus” en haar proxy's (Hamas, Hezbollah, Houthi’s) als de “tentakels”.

Eerdere oorlogen (1948, ’67, ’73) resulteerden in vredesverdragen tussen Israël en Egypte (1979) en Jordanië (1994). Egypte en Jordanië hebben gematigde soennitische regeringen. Mochten jihadistische groeperingen daar de macht grijpen, dan zullen deze verdragen waardeloos .

Aangezien Israël vooral strijdt tegen het sjiitische Iran en haar bondgenoten, zou deze oorlog uiteindelijk kunnen leiden tot het bieden van hegemonie aan de soennieten in het Midden Oosten. Zij houden niet van Israël en steunen haar ook niet, maar door een ironische wending in de geschiedenis zou het er wel eens op uit kunnen draaien dat we hen helpen.

Het is mogelijk dat deze oorlog zal leiden tot een bredere Abraham Akkoord-vredesovereenkomst tussen Israël en gematigde Arabische landen.

Zonder dat het zo bedoeld is, zou Israël daarmee de balans binnen de Islamitische geschiedenis kunnen doen doorslaan ten gunste van het soennisme – wellicht voor een decennium of twee.