.png){kind=small}
Tents of Mercy Gemeenschap
Kiryat Yam, Israel
Heer, U bent ons een toevlucht geweest van generatie op generatie.
Al voor de bergen geboren waren en U de aarde en de wereld voortgebracht had, ja, van eeuwigheid tot eeuwigheid bent U God.
U doet de sterveling terugkeren tot stof en zegt: “Keer terug, mensenkinderen.” U doet de sterveling terugkeren tot stof en zegt: “Keer terug, mensenkinderen, want duizend jaren zijn in uw ogen als de dag van gisteren wanneer die voorbijgegaan is, of als een wake in de nacht….Leer ons zo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart verkrijgen
Keer terug, Heere, hoelang nog?
Laat het U berouwen over Uw dienaren.
Verzadig ons in de morgen met Uw goedertierenheid,
Dan zullen wij juichen en verblijd zijn, tijdens al onze dagen. (Psalm 90:1-14)
De teksten hierboven, toegeschreven aan Mozes, tekenen de brede lijnen van het menselijk bestaan vanaf de schepping, door de generaties, naar het leven van ieder individu. We zijn slechts een schakel in de lange ketting van de generaties. We zijn sterfelijk en zullen aan het eind van onze dagen terugkeren tot stof. Wijsheid, mededogen, liefde, blijdschap en vreugde- dat zijn de dingen die onze dagen de moeite waard maken.
Is de passage van tijd niet een vreemd ding?! Het ene moment was ik 15 en het volgende 50! “Het tellen van onze dagen” is gewoon een grappige manier om ons leven terug te kijken in termen van doelen en besluiten nemen – een natuurlijke en gunstige oefening voor de ziel. Weet je…zoal de besluiten van Nieuw Jaar.
Wat zijn die van jou voor 2024?
Gewicht verliezen? De hele Bijbel lezen? In vorm komen? Lief zijn voor je schoonmoeder? Ervoor zorgen dat je kinderen hun klusjes doen? Op tijd je belasting invullen? Het huis schilderen? De gijzelaars thuisbrengen?..... O, wacht! Dat staat niet op de lijst van iedereen, alleen voor Israël en vrienden.
Als land tellen we de dagen waarop de gevangengenomen Israëli’s nog steeds in vreselijke gevangenschap gehouden worden. In de routine van ons dagelijks werk verliezen we nooit het beeld van het vreselijk tragische feit dat 130 burgers van als gijzelaars vastgehouden worden op slechts een paar mijl van onze grens, in Zuid Gaza. Terwijl Israëli’s braaf en noodzakelijk doorgaan met normale taken, is het leven overigens allesbehalve normaal.
Zelfs het schrijven in dit artikel was een uitdaging – hoe kan een onbelangrijke verzameling van een paar honderd woorden invloed hebben op de wanhopige situatie die ons voor ogen staat. Hoewel, door Gods genade gaar we door, in de wetenschap dat er vurige gebeden bij degenen die rechtvaardig zijn en in de bres staan voor diegenen die gebonden zijn in gevangenschap.
Net een paar dagen geleden werd er gemeld dat nog 6 IDF soldaten tragisch omkwamen in een explosie met nog negen gewonden. Een van de gewonde soldaten was een veelbelovende nationale beroemdheid. Idan Amedi is een zanger, songwriter en acteur. Als inwoner van Jeruzalem, gaf hij zijn ”beroemdheid” op om op 7 oktober te werken net als alle andere reserve soldaten voor zijn plicht als ingenieur in zijn IDF eenheid.
Amedi staat bekend om zijn vaardige en eerlijke songwriting, evenals zijn dramatisch oprijzen naar de top die begon met aangrijpende teksten die hij schreef en voordroeg in een zangfestival (A Star is Born “kochav nolad”) over zijn ervaringen in het leger.
Terwijl onze landgenoten eerlijk mogen lijken op het punt van brutaliteit, is Amedi een prachtige representant van wat positief is in het moderne Israël. Je moet wel denken aan de historische en Bijbelse traditie van Koning David als de oorlogsdichter – krachtig en toch gevoelig – die de meeste teksten in de psalmen schreef die ons zo trouw troost geven en een stem aan het verlangen van onze ziel naar God de Vader.
Veel van Amedi’ liederen zijn zichzelf wegcijferende balladen, met gedachtevolle lyrics over tijd, over spijt, over liefde en over menselijkheid. We bidden genezing voor hem en alle ander gewonde soldaten – naar lichaam, ziel en geest!
Toen we de grens van 100 dagen van de oorlog passeerden, vergeleken commentatoren onze nationale atmosfeer met de manier waarop die was tijdens de pandemie, met de conclusie dat deze crisis zo veel erger is.
We kwamen erachter hoe we met de gewone dingen moesten doorgaan – en we moeten het weer doen. Zelfs het vermaak gaat door als het nieuwe normaal. De populaire Israëlische satire show - Eretz Nehederet- “een wonderbaar land” – wordt nu genoemd Eretz Nilchemet – “een land in oorlog”. De inhoud van de show gaat over een verrassend echt en gevoelig, en toch humoristische manier met de realiteit van oorlog; dat ons onverwacht tot tranen en tot gebed brengt. “Een blij hart bevordert de genezing!” (Spreuken 17:22)
Toen we uit de Corona crisis kwamen, weet ik nog dat ik ging tellen. Hoeveel mensen ernstig ziek? Hoeveel jaar? Hoeveel weken lockdown? Hoeveel dagen in quarantaine? Hoeveel mijlpalen en vakanties gemist en negatief beïnvloed door de epidemiologische regelgeving?
Hoe langer we leefden met de pandemie, des te meer veranderde de verslaggeving van de cijfers. Zo ging hert ook met deze oorlog. In de eerste week werden de aantallen van degenen die gedood waren en gevangengenomen, en het aantal raketten en de dagen waarop de oorlog werd ervaren nauwgezet doorgegeven. Naarmate de aantallen toernamen, werden we minder scherp voor ieder leven, elke dag. Oorlog is afschuwelijk om het zacht uit te drukken.
Als we al wanhopig naar God waren om iets te doen en tussenbeide te komen tijdens de COVID Crisis. Hoeveel te meer nu!
Israël zoekt God in geest en in waarheid – zoals ik nooit eerde heb gezien. Bid en vuur de vlammen aan.
Op onze eigen manier, in Tents of Mercy, “tellen we ook onze dagen” terugkijkend en vooruitkijkend in het leven van onze gemeenschap; om de balans te vinden tussen noodprojecten en het normale leven. We hebben wekelijkse en maandelijkse activiteiten vernieuwd om gemeenschap te bemoedigen, aanbidding, samen breken van het brood. En we hebben net een prachtige kalender uitgebracht voor 2024 --- waarop het jaarlijkse gemeente leven en het “tellen van onze dagen” als gemeenschap.
