Mozes en Elia Zullen Komen

Ik werd vroeg wakker vanmorgen met een onverwachte inspiratie waarin ik het gevoel had dat de Heilige Geest twee korte maar duidelijke zinnen in mijn hart zei. De eerste was “Mozes en Elia zullen komen.” De tweede was een vervolg en verduidelijking van de eerste – “Morele confrontatie.”

Een paar maanden ben ik aan het mediteren over de “laatste profetie” van de Tenach van Maleachi 4:4-6 die de “eerste profetie” van het Nieuwe Testament werd in Lukas 1:17. Ik ben onder de indruk dat deze teksten een belangrijk mandaat bevatten voor ons allemaal in deze generatie.

Deze profetieën komen overeen met de profetieën van het boek Openbaring, die ook de “twee getuigen” portretteren, die oordeel spreken met tekenen en wonderen, net als Mozes en Elia. De verwijzing naar Mozes en Elia kwam duidelijk uit deze context.

(Mozes was de grote man Gods die de Tora gaf; Elia was een groot leider onder de Profeten. Dus de twee vertegenwoordigen het geheel van de “Wet en de Profeten.” Mozes confronteerde Egypte; Elia confronteerde Israël.)

מלאכי ג:22-24

22 זִכְרוּ תֹּורַת מֹשֶׁה עַבְדִּי אֲשֶׁר צִוִּיתִי אֹותֹו בְחֹרֵב עַל־כָּל־יִשְׂרָאֵל חֻקִּים וּמִשְׁפָּטִים׃ 23 הִנֵּה אָנֹכִי שֹׁלֵחַ לָכֶם אֵת אֵלִיָּה הַנָּבִיא לִפְנֵי בֹּוא יֹום יהוה הַגָּדֹול וְהַנֹּורָא׃ 24 וְהֵשִׁיב לֵב־אָבֹות עַל־בָּנִים וְלֵב בָּנִים עַל־אֲבֹותָם פֶּן־אָבֹוא וְהִכֵּיתִי אֶת־הָאָרֶץ חֵרֶם׃

Maleachi 4:4-6

4 Denk aan de wet van Mozes, Mijn dienaar, die Ik hem geboden heb op Horeb voor heel Israël, aan de verordeningen en de bepalingen. 5 Zie Ik zend tot u de profeet Elia, voordat de dag van de Heere komt, die grote en ontzagwekkende dag. Hij zal het hart van de vaders tot de kinderen terugbrengen, en het hart van de kinderen tot hun vaders, opdat Ik niet zal komen en de aarde met de ban zal slaan.

Wat betekende het voor mij dat “Mozes en Elia zullen komen”? Ik denk dat de betekenis gelijk is aan de uitspraak van Yeshua dat de eindtijd zal zijn als het was “in de dagen van Noach en Lot” (Lukas 17:26-29). De eindtijd boodschap zal zijn als de boodschap van Mozes en Elia; de situatie zal zijn als de situatie in de tijd van Noach en Lot.

Er moet een grote morele confrontatie zijn tussen het Woord van God en de Wereldse samenleving die plaatsvindt vlak voor de vastgestelde tijd van de dag van het oordeel. Naar de rechtvaardigheid van God, moet er volmaakte gerechtigheid zijn in al Zijn werk met de mensheid. Gerechtigheid vraagt straf van het kwaad en er is veel kwaad in de wereld. Dit kwaad zal steeds erger worden.

Volgens dezelfde rechtvaardigheid van God, zal Hij niet alleen het kwaad straffen, maar Hij zal de mensen waarschuwen over die straf voor hij uitgevoerd wordt. God moet mensen waarschuwen om hen aan te moedigen te veranderen zodat zoveel mogelijk niet gestraft zullen worden.

Deze morele verandering voor het oordeel is wat de Bijbel berouw noemt. Het slechte gedrag van de mens wordt zonde genoemd. De bereidheid van God om de mensen te vergeven (of “gratie verlenen”) en de straf weg te nemen wordt genade genoemd.

In het voorbeeld van Noach was er veel geweld en moord over de wereld (Genesis 6:5). Het was zo erg dat bijna iedereen in de wereld de dood schuldig was (Genesis 6:7). Gods rechtvaardigheid vereiste dat al deze zondige activiteit gestraft zou worden. Maar in Zijn liefde wilde hij de mensen waarschuwen opdat zij zich zouden bekeren en Hij ze genade kon geven en de straf wegnemen.

Om het volk te waarschuwen predikte Noach (II Petrus 2:5) en riep de mensen op tot gerechtigheid. Hij preekte lange tijd – misschien zelfs 500 jaar als je bedenkt dat hij de profetieën van het komende oordeel gehoord heeft als kind van zijn grootouders en doorgegeven heeft aan anderen.

Hij preekte niet alleen, maar bouwde ook een ark (in een periode van decennia) die diende als vaartuig om iedereen die wilde luisteren te redden. Het bouwen van de ark was ook om de mensen te waarschuwen dat de straf eraan kwam. (De ark was een boot, wat aangaf dat er water zou komen. Dit was misschien de eerste keer dat er regen is gevallen. De ark werd gebouwd “op het land” ver van welk water dan ook dat de ark zou laten drijven. Dus de ark op zich was een zichtbare waarschuwing van de komende vloed.)

Maar natuurlijk bekeerden de mensen zich niet in de tijd van Noach, en het enorme oordeel kwam. De zondvloed van Noach is een historische gebeurtenis die eveneens dient als waarschuwing voor het oordeel in de toekomst. Wereldwijde zonde zal vragen om een wereldwijde straf. Het mag misschien lang duren voor hij komt, maar als hij komt zal het plotseling zijn. Er zal van tevoren veel tijd gegeven worden tot bekering, maar op de afgesproken tijd van straf zal er plotseling helemaal geen tijd over zijn.

Afhankelijk van hoe je ernaar kijkt, is er veel tijd of geen tijd. Er is veel tijd die God geeft voor genade; maar er is helemaal geen tijd om berouw uit te stellen. Historisch is er veel tijd gegeven. Moreel kan er geen tijd verspild worden. In het licht van genade is God verbazingwekkend geduldig. In het licht van het vreselijke oordeel is de tijd nabij.

(Argumenten over de timing van profetieën over het oordeel zijn vaak tijdverspilling. De tijd is altijd “nu”. Het probleem van timing is het benadrukken van de geduldige genade van God aan de ene kant en de vreselijk dreigende aard van de uitvoering van de straf. De tijd is urgent.)

“De ark van Noach” is een lief verhaal voor kinderen, met al die dieren die de boot op komen. God houdt van dieren en van mensen. De prachtige regenboog (waarschijnlijk de eerste keer dat er een regenboog verscheen) laat het exquisiete kunstwerk van God zien in de schepping en de belofte van een volmaakte, prachtige wereld in de toekomst. Het paradijs is eeuwig en straf is eeuwig. Temidden van schoonheid en genade is er ook een harde en ontnuchterende ernst. Nogmaals, het voornaamste punt: morele confrontatie van wereldwijde zonde voor de komst van de tijd van het oordeel.

[NB: Kwaad doen vraagt om straf. Gods liefde biedt een gelegenheid tot vergeving. De simpele eerste vereiste is ophouden met verkeerde dingen doen – hetgeen bekeren is. (De legale voorziening voor vergeving wordt “genade” genoemd, wat betekent de prijs betalen om de straf over te dragen aan iemand anders. Die verzoening werd symbolisch voorgesteld in de offers van de priesters en vervolgens vervuld door de dood aan het kruis van Yeshua. De kruisiging van de rechtvaardige Messias voorziet in het legale mechanisme om de straf die wij allen verdienen over te dragen en weg te nemen.) De gerechtelijke logica achter de boodschap van het evangelie is verzoening > betaling > vergeving > straf.]

Na het oordeel in de tijd van Noach kwam het oordeel in de tijd van Lot. In het geval van Lot waren in Sodom en Gomorra de zonden van geweld, verkrachting en homoseksualiteit zo alom verspreid, dat er aan straf niet viel te ontkomen (Genesis 18:32). Sodom en Gomorra waren rijke “upperclass” steden (Genesis 13:10-13). Hun zonden omvatten ook hoogmoed, zelfgenoegzaamheid en gebrek aan bewogenheid met de armen (Ezechiël 16:49). De seksuele perversie en de financiële corruptie van Sodom zijn herhaald in veel andere plaatsen door de geschiedenis heen (zie Openbaring 11:8).

De straf door vuur in de tijd van Lot, en door water in de tijd van Noach zijn voorboden voor het laatste oordeel op de “grote en verschrikkelijke dag van YHVH” (Joël 2:31, Maleachi 4:5, Judas 1:7). De profeten waarschuwden de mensen voor het komende oordeel, opdat ze zouden ophouden met kwaad doen, zodat ze vergeven konden worden en zo het oordeel ontwijken. Voor dat het grote en laatste oordeel komt moet die boodschap van waarschuwing en morele confrontatie worden hersteld.

De profetisch oproep tot bekering geldt voor iedere generatie. Hoeveel te meer in de laatste generatie die leidt naar de wederkomst van Yeshua (De Messias is de rechter die de straf uitvoert en de priester die voorziet in verzoening. Hij vergeeft en straft. (Mattheus 16:27; 25:31-46) Na Sodom komt het oordeel over Egypte, in die tijd het grootste imperium van de wereld. Terwijl Egypte een rechtvaardige en gezegende natie was in de generatie van Jozef, was het ten kwade gekeerd in de tijd van Mozes. Het was zo slecht dat regeringsleiders slangen op hun hoofd droegen. Tovenarij, slavernij, misbruik, kinderoffers en alle ander kwaad voerde de boventoon. De natie moest gestraft worden.

God stuurde Mozes als een profeet om Farao te confronteren. Aangezien Farao weigerde zich te bekeren, was er geen andere optie dan straf. De slechte regering moest vernietigd worden. Eerst kwamen de mondelinge waarschuwingen, toen de Tien Plagen als deel van de straf. Omdat de waarschuwing met de plagen ook genegeerd werd, kwam er een laatste oordeel bij de oversteek van de Rode Zee.

De profetie in Maleachi zegt ons te denken aan de Tora van Mozes. Ik geloof dat we in het eind van de Eindtijd getuigen zullen zijn van dergelijke situaties als in deze verhalen in de Wet van Mozes. In plaats van de slechte Egyptische keizer zal er een slechte wereldwijde leider komen, de antichrist genoemd met een monsterlijke, beestachtige regering. Oordeel moet komen, maar voor het oordeel, door de genade van God, zal er een morele confrontatie en waarschuwing komen.

Het volk van God zal een profetische boodschap brengen van oordeel dat komt en een confrontatie van zonde en kwaad. Die confrontatie zal een hoog niveau vragen van reinheid ter wille van diegenen die de boodschap brengen; en een hoog niveau van geestelijke autoriteit om tot wereldse autoriteiten te spreken, en ook een hoog niveau van kracht voor wonderlijke tekenen en waarschuwingen. De identiteit van deze “Mozes” of “Elia” figuur, of de timing van deze gebeurtenissen is niet waar het nu om gaat. Het essentiële punt is de inhoud van de boodschap, het doel van de profetie en de geest en kracht waarin hij is gegeven.

Ons standpunt innemen over het morele onderwijs van de Bijbel (Mozes), en vrijmoedig spreken, zelfs profetisch, tot onze generatie (Elia) – is het laatste grote geestelijke conflict van onze tijd. Het is het hoogtepunt van alle morele confrontaties door de geschiedenis. Het zal zijn op het niveau van een wereldwijde Tien Plagen en Exodus, van de zondvloed van Noach en van de vurige omverwerping van Sodom.

Elia in zijn dagen confronteerde ook zonde. In het bijzonder moest hij tovenarij confronteren, moord en de seksuele immoraliteit van Koningin Izebel. Dat conflict is een symbool geworden van alle geestelijk conflicten in hetzelfde patroon door de eeuwen heen (Openbaring 2:20). Dezelfde zondige en rebelse geest die Izebel karakteriseerde is vandaag nog steeds actief; misschien wel meer dan ooit.

Die geest wordt genoemd “De Grote Hoer” in Openbaring hoofdstuk 17-19. Zoals Elia Izebel confronteerde in zijn generatie, zullen wij de Grote Hoer moeten confronteren in onze generatie.

In het beeld van Elia kwam ook Johannes de Doper, die opriep tot bekering in de dagen voor de eerste verschijning van Yeshua. Hij confronteerde Koningin Herodias in zijn dagen net als Elia Izebel confronteerde in de zijne.

Duidelijk, het was niet Elia zelf die zou terugkeren, maar een ander menselijk wezen in de ‘geest en de kracht van Elia” – Lukas 1:17. Zo zal het zijn in de eindtijd, niet Mozes of Elia of Johannes, maar mensen van God, die komen in dezelfde geest en kracht.

Dit profetische mandaat is enorm. Het is alsof je Mozes, Elia, Noach en Lot allemaal combineert. De strijd is al begonnen. Ja, er zal een slotstadium zijn waarin “Mozes en Elia” – als personen zullen verschijnen. Maar het mandaat is relevant voor ons allemaal als discipelen van Yeshua te allen tijde.

Zoals Johannes zijn discipelen voorbereidde voor de eerste komst van Yeshua, moeten wij voorbereid zijn voor de tweede.

We moeten nu klaar zijn. Het volk van God moet “klaargemaakt zijn” (Lukas 1:17, Openbaring 19:7). De wereld moet gewaarschuwd worden en genade geboden. We komen al in de dagen “als Elia” en “als Mozes”.