Passend bij een Koningin

De Wagners zijn een hard werkend gezin in de Ahavat Yeshua Gemeente in Jeruzalem. Zoals in veel gezinnen hebben de kinderen jaren lang bij hun ouders gezeurd om een hond. Zich bewust van de hoeveelheid werk en kosten die een hond meebrengt, hebben de ouders constant geweigerd.

Hoewel, toen het vijfde kind afstudeerde op high school en David, de jongste alleen overbleef, hebben de ouders, Hannah en Alon, er nog eens goed over gedacht. Een hond zou een gezellig maatje zijn voor de jonge David.

Dus ze begonnen uit te kijken en stelden zich voor wat voor soort hond zou passen in hun gezin. Hij moest gedeeltelijk getraind zijn, makkelijk in onderhoud, in goede gezondheid.

David en zijn broer Shmuel (nu soldaat) vonden een advertentie voor een adoptie bureau in Tel Aviv en gingen daarheen. Nadat ze de vele deelnemers hadden gezien besloten zij tot een die bijna in het plaatje paste. De ouders waren er niet zeker van en zeiden dat ze een dag nodig hadden om erover te denken.

Op weg naar huis van de kennel, kreeg Hannah, een verwoed voorbidster, een telefoontje. Een goede vriend, die nu in de VS woonde, met wie ze in geen maanden gesproken had, had een verzoek. Een kennis met wie ze afgesproken hadden op hun huis en dieren in Israël te passen, was niet langer in staat dat te doen. Ze wilden hun geliefde hond opgeven voor adoptie; in gebed dachten zij aan de Wagners. Een probleempje, de hond moest diezelfde dag opgehaald worden.

In extase over dit “goddelijke” bod, ging Hanna direct akkoord. Zonder verdere informatie haalden ze de hond op met papieren en gingen naar huis.

Ze waren de auto nog niet uit of een man op straat hield hen tegen. “Is dat een Corgi?” vroeg hij opgewonden, “ik groeide op met een Corgi en hield er zo van en ik heb er nooit een in Israël gezien!”

David en Shmuel renden naar binnen, bekeken de papieren en openden een zoekprogramma op de computer. Inderdaad hun net geadopteerde hond was een raszuivere Corgi, zoals de geliefde hond van Koningin Elizabeth. En daarbij komt nog dat de naam van de hond was Viva, Spaans voor Leven. (De Wagners hebben een Spaanse achtergrond.)

De Heer in Zijn onbegrijpelijke liefde had het hart van een hondeneigenaar gehoord en van iemand die een hond zocht en heeft twee gezinnen gezegend boven wat zijn konden vragen of bedenken!

“Hem nu Die bij machte is te doen ver boven alles wat wij bidden of denken, overeenkomstig de kracht die in ons werkzaam is….” (Efeze 3:20)