Heeft de Kerk Israël vervangen? De Schrift maakt duidelijk dat de Vervangings Theologie op z’n best een misleide opvatting is en op z’n slechtst antisemitisch.

Een Snelle Inleiding
Voor de vroege Heidense Kerkvaders was de verwoesting van Israël in 70 AD en in 135 AD alleen mogelijk als God in een laatste demonstratie van wraak het Joodse volk had afgewezen.
Het volk Israël als geheel omarmde Yeshua niet. Deze nieuwe theorie van Bijbelse interpretatie ontwikkelde een manier om de Bijbel te lezen. De Kerk werd gezien als het Nieuwe en Ware Israël. Passage na passage in de Hebreeuwse Schrift werd gelezen met deze strekking; lees “Kerk” als je passages leest die spreken van een positieve en permanente vervulling voor Israël.
Voor we hierop antwoorden moeten we opmerken dat Vervangings Theologie de term is die gebruikt wordt door tegenstanders van deze theologie, niet door voorstanders. Voorstanders gebruiken de term “Vervullings Theologie” of super vervanging, namelijk dat de Kerk het nationaal-etnische Israël vervangen heeft.
Na de Nazi Holocaust, hebben de meeste orthodoxe Kerken officieel de Vervangings Theologie afgewezen. Inderdaad, deze Vervangende Theologie werd gezien als een factor die de deur opende naar historisch antisemitisme. Hoewel, naarmate het effect van de Holocaust afgenomen is, en deze kerken beïnvloed zijn door propaganda betreffende de behandeling van Israël van de Palestijnen, neemt de vervangings houding weer toe.
Hoe lees je de Hebreeuwse Bijbel
Vervangings Theologie haalt het centrale wezen van de autoriteit van de Bijbel naar boven en hoe je Bijbelse teksten moet interpreteren. In het interpreteren van deze teksten zouden onze twee leidende vragen moeten zijn:
Wat wilde de schrijver zeggen of wat was zijn bedoeling?
Wat zou het bedoelde gehoor hebben begrepen?
Als je de teksten leest naar de bedoeling van de schrijver en de kritiek van het gehoor over de beloften aan Israël, dan kom je weg met een heel duidelijke conclusie:
Deze teksten beloven dat het etnische volk Israël, dat later de Joden werd genoemd, een uitverkiezing heeft die nooit verloren kan gaan. Dit komt door de verkiezing van Abraham, Isaac en Jacob en hun nakomelingen. Hoewel er straf en verstrooiing kan zijn, kan dit etnisch/nationale volk nooit hun uitverkiezing verliezen, maar zal altijd doorgaan als volk (Leviticus 26:44). Daarbij komt nog, er zijn talloze beloften aan dit volk die vervuld zullen worden en die volgens een eerlijke lezing van de geschiedenis nog niet vervuld zijn.
Hoe lees je het Nieuwe Testament wat betreft Israël
Hoe zit het met bepaalde teksten in het Nieuwe Testament? Ja, door analogie past het Nieuwe Testament de taal aan van de Hebreeuwse Bijbel over Israël met betrekking tot de Kerk. Hoewel, dit kan geen vervanging zijn, maar een toevoeging. Ik noem dit eigenlijk de toevoegings theologie. In toevoeging tot Israël heeft God een priesterschap dat Hij verzamelt uit alle volken die een analoge rol tot Israël vervullen en analoge beloften hebben.
Veel Christenen is verteld dat het Nieuwe Testament het Oude opnieuw verklaart. Hoewel, deze interpretatie is beperkt tot nieuwe inzichten en toepassingen die de originele bedoeling van de tekst niet veranderen.
Bovendien, we moeten opmerken dat de Vervangings Theologie niet alleen onnodig is, maar ook een inbreuk op de duidelijkste passage in het Nieuwe Testament, waar gesproken wordt over Israël. Dit is Romeinen 9-11. (Neem alsjeblieft een paar minuten om dat te lezen.)
Zeven teksten die vervangers doen zwijgen
Er zijn zo veel passages over het herstel van Israël in haar eigen land en het komen in glorie die niet zal vervagen. Hier komen er zeven.
Amos 9:15 “Ik zal hen in hun land planten, en zijn zullen nooit meer weggerukt worden uit hun land, dat Ik aan hen gegeven heb, zegt de HEERE uw God.” Spreekt deze tekst tot het etnisch-nationale volk of een metaforisch toekomstig volk van alle naties die het eeuwige Koninkrijk zulle beërven, dat metaforisch het Land is? Zou dit een troost zijn voor gelovige oude Israëlieten?
Joel 3:20 “Maar Juda zal voor altijd blijven, Jeruzalem van generatie op generatie. Ik zal hun bloed voor onschuldig houden, dat Ik niet voor onschuldig gehouden had. En de Heere zal wonen in Sion.” Deze passage komt na de beschrijving van een ernstig wereldoordeel van de landen die beschreven worden als indringers van Israël. Het is moeilijk te zien hoe dit de Kerk is. Dit is nog niet gebeurd.
Jesaja 49:6 “Het is te gering dat U voor Mij een Knecht zou zijn om op te richten de stammen van Jacob en om hen die van Israël gespaard werden, terug te brengen. Ik heb U ook gegeven tot een Licht voor de heidenvolken, om Mijn heil te zijn tot aan het einde der aarde.” Er is geen legitieme manier om de bedoeling hier te verwarren. De belofte is aan Israël, inclusief de redding van de naties. Een nieuw Israel van Jood en Heiden als vervanging van Israël kan niet de interpretatie zijn.
Jesaja 62:1-4 “Omwille van Sion zal ik niet zwijgen, omwille van Jeruzalem zal ik niet stil zijn, totdat haar gerechtigheid opkomt als een lichtglans en haar heil als een brandende fakkel. De heidenvolken zullen uw gerechtigheid zien en alle koningen uw luister… want de Heere verlangt naar u, en uw land zal getrouwd worden.” Hier worden de Joden in ballingschap getroost door de belofte van het herstel van Jeruzalem, niet getroost door een geestelijk metaforisch Jeruzalem uit de hemel. Dit zou niet zo’n troost geweest zijn.
Jeremia 23:7, 8 “Daarom zie, er komen dagen, spreekt de Heere, dat men niet meer zal zeggen: Zo waar de Heere leeft, Die de Israëlieten geleid heeft uit het land Egypte, maar: Zo waar de Heere leeft, Die het nageslacht van het huis van Israël geleid heeft en Die het gebracht heeft uit het land van het noorden en uit al de landen waarheen Ik hen verdreven had: zij zullen wonen in hun eigen land.” Kan dit de Kerk zijn? Nee, de Kerk was niet verbannen. Kan dit de terugkeer uit Babylon zijn? Nee, dit was een klein overblijfsel dat terugkeerde en 500 jaar later nog steeds een minderheid van het Joodse volk was, misschien minder dan een derde. Er was nooit zo’n geweldige terugkeer geweest dat deze taal uitgesproken was, tot de dag van vandaag. Er komt nog meer uit deze tekst. Deze terugkeer is om de Exodus te verbleken als je ze vergelijkt. Dit moet een profetisch woord zijn over het nationaal-etnische volk.
Jeremia 31:35-37 Zo zegt de Heere, Die de zon tot een licht geeft overdag en de vaste orde van maan en sterren tot een licht in de nacht, Die de zee opzweept, zodat haar golven bruisen, Heere van de legermachten is Zijn Naam Als deze verordeningen ooit zouden wijken van voor Mijn aangezicht, spreekt de Heere, dan zou ook het nageslacht van Israël ophouden een volk voor Mijn aangezicht te zijn, alle dagen!” Zo zegt de Heere: Als de hemel hierboven ooit opgemeten zou kunnen worden en de fundamenten van de aarde beneden onderzocht zouden kunnen worden, dan zou ook Ik heel het nageslacht van Israël verwerpen, om alles wat zij gedaan hebben, spreekt de Heere Dit is iets om over na te denken. Het Nieuwe Testament is geschreven met het nationaal/etnische Israël. Het bevat de belofte van vergeving van hun zonden en dat ze allen God zullen kennen. Het houdt in de belofte van hun etnisch-nationale behoud. Als Christenen de woorden “Nieuwe Testament” horen, dan dring de context van deze betekenis amper tot hen door. Hoe zit het dan dat Christenen deel zijn van het Nieuwe Testament? Is het door het feit dat redding van de Heidenen deel uitmaakt van het verbond met Abraham en het Nieuwe Testament zorgt voor de instandhouding. Hoewel, dit verbond is slechts ten dele vervuld. Het houdt in als deel ervan, het herstel van het Joodse volk. De bevestiging aan het fysieke zaad in dit gedeelte zou niet duidelijker kunnen zijn. Op geen manier kan de Kerk gezien worden als het bedoelde onderwerp van het laatste deel van de quote hierboven.
Zacharia 12-14 selecties Jeruzalem zal zijn tot een steen die moeilijk te tillen is voor al de volken. Allen die hem optillen zullen zichzelf zeker diepe sneden toebrengen. Een dag van de Heer komt als je buit verdeeld zal zijn onder jullie Ik zal alle naties bijeenbrengen naar Jeruzalem om ertegen te vechten….Dan zal de Heer uittrekken en strijden tegen die naties als Hij vecht op de dag van de strijd. Op die dag zullen Zijn voeten staan op de Olijfberg die voor Jeruzalem ligt, ten oosten ervan. Dan zal de Olijfberg in tweeën gespleten worden naar het oosten en naar het westen. Er zal een zeer groot dal ontstaan. Dan zal de Heere, mijn God komen: als de heiligen met U! Dan zullen de overlevenden van alle naties die Jeruzalem hebben aangevallen jaar na jaar optrekken om de Koning te aanbidden, de Heer Almachtig en het Loofhuttenfeest vieren. Toen ik dit gedeelte deelde met voorstanders van de vervanging, zeiden ze eenvoudig dat ze niet wisten hoe dit erin te passen. Dat komt omdat het gedeelte zo schaamteloos over een werkelijke plaats is die echt op aarde bestaat. Het beschrijft Jeruzalem omgeven door legers en dan bevrijd. Zacharia schrijft nadat Jeruzalem weer gesetteld was na de eerste verbanning in Babylon. Het kan niet in de oorlog in de eerste eeuw zijn omdat Jeruzalem toen verwoest was. Het kan alleen een gebeurtenis zijn die verband houdt met het Joodse volk in het eind van de tijd als de stad weer bevolkt wordt als Joodse stad.
Er zijn zoveel meer gedeeltes die we hadden kunnen kiezen. Hoewel, degene die we gekozen hebben geven ons de richting van de profeten over de restauratie van het etnisch/nationale Israël, en de glorie die haar toekomt. De sterke woorden van Paulus over de definitieve verkiezing en roeping van Israël zijn in de context van deze gedeelten. Hij verwachtte, met een absoluut vertrouwen, een vervulling van Gods beloften aan de etnisch/nationale natie. Die vervulling zou “leven uit de doden” brengen aan de hele wereld (Romeinen 11:15). Dat de in-gegraveerde Christelijke natie deelt als beloften door analogie is zonder twijfel, maar dat het etnisch/nationale volk tot haar beloofde erfenis zal komen is ook zonder twijfel.
De tragedie van de Vervangings Theologie
De Vervangings Theologie leidde tot Heiden afwijzing van de legitimiteit van het Joodse leven in Jezus in het midden van de tweede eeuw. Het resultaat hiervan was tragisch. Bij voorbeeld, een Joodse gemeenschap van Jezus volgers, als die omarmd werd door de rest van de Kerk, zou christen antisemitisch gemaakt zijn en zelfs de Nazi Holocaust, onmogelijk.
Opmerking van de uitgever: Voor meer punten en details, zie de 12 pagina’s waar dit artikel een uittreksel van is: